در این راهنما یک برنامه Python را با استفاده از میکروفریم Flask در Ubuntu 20.04 ایجاد خواهید کرد. بخش عمده این مقاله در مورد نحوه تنظیم سرور برنامه Gunicorn و نحوه راه اندازی و پیکربندی برنامه Nginx برای عمل به عنوان یک پروکسی معکوس front-end خواهد بود.
پیش نیازها
قبل از شروع این راهنما ، باید این موارد را داشته باشید:
⦁ سروری با اوبونتو 20.04 و یک کاربر غیر ریشه با امتیازات sudo. برای راهنمایی ، مقاله ستاپ اولیه سرور ما را دنبال کنید.
⦁ Nginx نصب شده داشته باشید، مراحل 1 و 2 نحوه نصب Nginx در اوبونتو 20.04 را دنبال کنید.
⦁ نام دامنه پیکربندی شده برای اشاره به سرور شما. می توانید در Namecheap خریداری کنید یا یکی از آنها را به صورت رایگان در Freenom دریافت کنید. حتماً رکورهای DNS زیر را ایجاد کنید:
o یک رکورد A با your_domain که به آدرس IP عمومی سرور شما اشاره می کند.
o یک رکورد A با www.your_domain که به آدرس IP عمومی سرور شما اشاره کند.
⦁ آشنایی با مشخصات WSGI ، که سرور برنامه Gunicorn برای ارتباط با برنامه Flask از آن استفاده خواهد کرد . این بحث به تفصیل به تعاریف و مفاهیم می پردازد.
مرحله 1 – نصب مولفه ها از مخازن اوبونتو
اولین قدم ما نصب تمام بخش های مورد نیاز از مخازن اوبونتو خواهد بود. این موارد شامل pip ، مدیر بسته پایتون برای مدیریت مولفه های پایتون خواهد بود. همچنین فایل های توسعه پایتون لازم برای ساخت برخی مولفه های Gunicorn دریافت خواهیم کرد.
ابتدا ، اجازه دهید ایندکس بسته محلی را به روز کنیم و بسته هایی را نصب کنیم که به ما امکان می دهد محیط Python خود را بسازیم. این موارد شامل python3-pip ، همراه با چند بسته دیگر و ابزار توسعه لازم برای یک محیط برنامه نویسی قوی است:
⦁ $ sudo apt update
⦁
⦁ $ sudo apt install python3-pip python3-dev build-essential libssl-dev libffi-dev python3-setuptools
با قرارگیری این بسته ها در جای خود، به سمت ایجاد یک فضای مجازی برای پروژه خود برویم.
مرحله 2 – ایجاد یک محیط مجازی پایتون
در مرحله بعدی ، یک محیط مجازی تنظیم خواهیم کرد تا بتوانیم برنامه Flask خود را از سایر فایل های Python روی سیستم جدا کنیم.
با نصب بسته python3-venv شروع کنید که ماژول venv را نصب خواهد کرد:
⦁ $ sudo apt install python3-venv
⦁
در مرحله بعد ، بیایید یک دایرکتوری والد برای پروژه Flask تهیه کنیم. بعد از ایجاد آن وارد پوشه شوید:
⦁ $ mkdir ~/myproject
⦁
⦁ $ cd ~/myproject
یک محیط مجازی ایجاد کنید تا نیازمندی های پایتون پروژه Flask خود را با تایپ کردن دستور زیر ذخیره کنید:
⦁ $ python3 -m venv myprojectenv
⦁
با این کار یک کپی محلی از Python و pip در دیرکتوری به نام myprojectenv درون دیرکتوری پروژه شما کپی میشود.
قبل از نصب برنامه ها در محیط مجازی ، باید آن را فعال کنید. این کار را با تایپ کردن دستور زیر انجام دهید:
⦁ $ source myprojectenv/bin/activate
⦁
اعلان شما تغییر می کند و نشان می دهد که اکنون در محیط مجازی کار می کنید. چیزی شبیه به (myprojectenv)user@host:~/myproject$ به نظر می رسد .
مرحله 3 – تنظیم یک برنامه Flask
اکنون که در محیط مجازی خود قرار دارید ، می توانید Flask و Gunicorn را نصب کرده و طراحی برنامه خود را شروع کنید.
ابتدا بگذارید wheel را با نمونه محلی pip نصب کنیم تا اطمینان حاصل شود که بسته های ما حتی در صورت از دست دادن بایگانی wheel ، نصب می شوند:
⦁ $ pip install wheel
⦁
توجه داشته باشید
صرفنظر از اینکه از کدام نسخه Python استفاده می کنید ، هنگامی که محیط مجازی فعال می شود ، باید از دستور pip استفاده کنید (نه pip3)
سپس ، اجازه دهید Flask و Gunicorn را نصب کنیم:
⦁ (myprojectenv) $ pip install gunicorn flask
⦁
ایجاد یک برنامه نمونه
اکنون که Flask را در دسترس دارید ، می توانید یک برنامه ساده ایجاد کنید. Flask یک میکروفریم ورک است. و بسیاری از ابزارهایی که ممکن است چهارچوبهای کامل تری داشته باشند را شامل نمیشود، و عمدتاً به عنوان ماژول وجود دارد که می توانید برای شروع برنامه های وب از کمک بگیرید تا بتوانید به پروژه های خود وارد شوید.
در حالی که ممکن است برنامه شما پیچیده تر باشد ، ما برنامه Flask خود را در یک فایل واحد با نام myproject.py ایجاد خواهیم کرد:
⦁ (myprojectenv) $ nano ~/myproject/myproject.py
⦁
کد برنامه در این فایل قرار دارد. Flask را وارد می کند و یک آبجکت Flask را معرفی می کند. شما می توانید از این ویژگی برای تعریف عملکردهایی استفاده کنید که باید هنگام درخواست یک مسیر خاص انجام شود:
~/myproject/myproject.py
from flask import Flask
app = Flask(__name__)
@app.route(“/”)
def hello():
return “<h1 style=’color:blue’>Hello There!</h1>”
if __name__ == “__main__”:
app.run(host=’0.0.0.0′)
این کد اساساً مشخص می کند که هنگام دستیابی به حوزه root ، چه محتوایی ارائه شود. پس از اتمام فایل را ذخیره کنید و ببندید.
اگر راهنمای اولیه تنظیم سرور را دنبال کرده اید ، باید فایروال UFW را فعال کرده باشید. برای تست برنامه ، باید دسترسی به پورت 5000 را داشته باشید:
⦁ (myprojectenv) $ sudo ufw allow 5000
⦁
اکنون می توانید برنامه Flask خود را با تایپ کردن دستور زیر تست کنید:
⦁ (myprojectenv) $ python myproject.py
⦁
خروجی مانند این را مشاهده خواهید کرد ، که شامل یک هشدار مفید است که به شما یادآوری می کند از این ستاپ سرور در تولید استفاده نکنید:
Output
* Serving Flask app “myproject” (lazy loading)
* Environment: production
WARNING: Do not use the development server in a production environment.
Use a production WSGI server instead.
* Debug mode: off
* Running on http://0.0.0.0:5000/ (Press CTRL+C to quit)
از آدرس IP سرور و به دنبال آن: 5000 در مرورگر وب خود بازدید کنید:
http://your_server_ip:5000
باید چیزی شبیه به این را ببینید:
پس از اتمام ، CTRL-C را در پنجره ترمینال خود بزنید تا سرور توسعه Flask متوقف شود.
ایجاد نقطه ورود WSGI
در مرحله بعدی ، فایلی را ایجاد میکنیم که به عنوان نقطه ورود برنامه ما باشد. این به سرور Gunicorn می گوید که چگونه می توان با آن تعامل برقرار کرد.
بیایید فایل wsgi.py را فراخوانی کنیم:
⦁ (myprojectenv) $ nano ~/myproject/wsgi.py
⦁
در این فایل ، بیایید نمونه Flask را از برنامه خود وارد کنیم و سپس آن را اجرا کنیم:
~/myproject/wsgi.py
from myproject import app
if __name__ == “__main__”:
app.run()
پس از اتمام فایل را ذخیره کنید و ببندید.
مرحله 4 – پیکربندی Gunicorn
برنامه شما اکنون با یک نقطه ورود مشخص نوشته شده است. اکنون می توانیم به سراغ پیکربندی Gunicorn برویم.
قبل از پیش روی، باید بررسی کنیم که Gunicorn میتواند به درستی برنامه را ارائه کند.
ما می توانیم این کار را به سادگی با وارد کردن نام نقطه ورودی خود انجام دهیم. این نام با نام ماژول ساخته شده است (منهای پسوند .py) به علاوه نام قابل فراخوانی درون برنامه. در نمونه ما ، wsgi:app است.
رابط و پورت را نیز مشخص می کنیم تا برنامه در یک رابط در دسترس عمومی شروع شود:
⦁ (myprojectenv) $ cd ~/myproject
⦁
⦁ (myprojectenv) $ gunicorn –bind 0.0.0.0:5000 wsgi:app
⦁
⦁
باید خروجی زیر را مشاهده کنید
Output
[2020-05-20 14:13:00 +0000] [46419] [INFO] Starting gunicorn 20.0.4
[2020-05-20 14:13:00 +0000] [46419] [INFO] Listening at: http://0.0.0.0:5000 (46419)
[2020-05-20 14:13:00 +0000] [46419] [INFO] Using worker: sync
[2020-05-20 14:13:00 +0000] [46421] [INFO] Booting worker with pid: 46421
آدرس IP سرور خود را به همراه 5000 در ادامه اش بازدید کنید
http: // your_server_ip: 5000
باید دوباره خروجی برنامه خود را مشاهده کنید:
وقتی تأیید کردید که به درستی کار میکند ، CTRL-C را در پنجره ترمینال خود فشار دهید.
اکنون محیط مجازی خود را ایجاد کرده ایم ، بنابراین می توانیم آن را غیرفعال کنیم:
⦁ (myprojectenv) $ deactivate
⦁
هر دستور پایتون اکنون دوباره از محیط پایتون سیستم استفاده خواهد کرد.
در مرحله بعد بیایید فایل واحد سرویس سیستمی را ایجاد کنیم. ایجاد فایل واحد سیستمی به سیستم init اوبونتو اجازه خواهد داد که به طور خودکار Gunicorn را شروع کند و برنامه Flask را در زمان بوت سرور ارائه نماید.
برای شروع یک فایل واحد که به .serviceختم میشود در دیرکتوری /etc/systemd/systemایجاد کنید:
⦁ $ sudo nano /etc/systemd/system/myproject.service
⦁
در داخل ، با بخش [unit ] شروع خواهیم کرد که برای تعیین متادیتا و متعلقات استفاده میشود. بیایید توصیفی از سرویس را در اینجا قرار دهیم و به سیتم init بگوییم فقط پس از دستیابی به هدف شبکه شروع شود:
/etc/systemd/system/myproject.service
[Unit]
Description=Gunicorn instance to serve myproject
After=network.target
سپس ، اجازه دهید بخش [Service] را باز کنیم. با این کار کاربر و گروهی را که می خواهیم تحت روند کار قرار بگیرند مشخص می کند. بیایید مالکیت این فرآیند را به حساب کاربری معمول خود بدهیم زیرا این فایل در اختیار همه فایل های مربوطه است. همچنین بیایید مالکیت گروه را به گروه www-data واگذار کنیم تا Nginx بتواند به راحتی با فرآیندهای Gunicorn ارتباط برقرار کند. به یاد داشته باشید که نام کاربری خود را در اینجا جایگزین کنید:
/etc/systemd/system/myproject.service
[Unit]
Description=Gunicorn instance to serve myproject
After=network.target
[Service]
User=sammy
Group=www-data
در مرحله بعدی ، بگذارید دیرکتوری کار را مشخص کنیم و متغیر محیطی PATH را تنظیم کنیم تا سیستم init بداند که موارد اجرایی این فرآیند در محیط مجازی ما قرار دارند. اجازه دهید فرمان شروع سرویس را نیز مشخص کنیم. فرمان موارد زیر را انجام میدهد:
⦁ 3 فرآیند کارگر را شروع میکند (اگرچه لازم است این بخش را در صورت لزوم تنظیم کنید)
⦁ یک فایل سوکت یونیکس myproject.sock ، در دیرکتوری پروژه ما ایجاد کرده و به آن وصل میشود. ما یک مقدار umask 007 تنظیم می کنیم تا فایل سوکت ایجاد شود و دسترسی به مالک و گروه را ایجاد کند در حالیکه دسترسی دیگر را محدود می کند .
⦁ نام فایل نقطه ورود WSGI را به همراه پایتون قابل فراخوانی در آن فایل مشخص میکند (wsgi: app)
Systemd مستلزم این است که ما مسیر کاملی را به Gunicorn ، که در محیط مجازی ما نصب شده است ، بدهیم.
به یاد داشته باشید که نام کاربری و مسیر پروژه را با اطلاعات شخصی خود جایگزین کنید:
/etc/systemd/system/myproject.service
[Unit]
Description=Gunicorn instance to serve myproject
After=network.target
[Service]
User=sammy
Group=www-data
WorkingDirectory=/home/sammy/myproject
Environment=”PATH=/home/sammy/myproject/myprojectenv/bin”
ExecStart=/home/sammy/myproject/myprojectenv/bin/gunicorn –workers 3 –bind unix:myproject
در آخر ، بیایید یک بخش [Install] اضافه کنیم. اگر سیستم را فعال کنیم که در بوت شروع شود ، به systemd میگوید که به این سرویس چه چیزی را لینک بدهد. نیاز داریم این سرویس در زمان اجرای سیستم معمولی چند کاربره شروع به کار کند:
/etc/systemd/system/myproject.service
[Unit]
Description=Gunicorn instance to serve myproject
After=network.target
[Service]
User=sammy
Group=www-data
WorkingDirectory=/home/sammy/myproject
Environment=”PATH=/home/sammy/myproject/myprojectenv/bin”
ExecStart=/home/sammy/myproject/myprojectenv/bin/gunicorn –workers 3 –bind unix:myproject.sock -m 007 wsgi:app
[Install]
WantedBy=multi-user.target
با این کار ، فایل سرویس سیستمی ما کامل است. اکنون آن را ذخیره کنید و ببندید.
اکنون می توانیم سرویس Gunicorn را که ایجاد کردیم شروع کنیم و آن را فعال کنیم تا در بوت شروع شود:
⦁ $ sudo systemctl start myproject
⦁
⦁ $ sudo systemctl enable myproject
بگذارید وضعیت را بررسی کنیم:
⦁ $ sudo systemctl status myproject
⦁
باید خروجی مانند این را مشاهده کنید:
Output
● myproject.service – Gunicorn instance to serve myproject
Loaded: loaded (/etc/systemd/system/myproject.service; enabled; vendor preset: enabled)
Active: active (running) since Wed 2020-05-20 14:15:18 UTC; 1s ago
Main PID: 46430 (gunicorn)
Tasks: 4 (limit: 2344)
Memory: 51.3M
CGroup: /system.slice/myproject.service
├─46430 /home/sammy/myproject/myprojectenv/bin/python3 /home/sammy/myproject/myprojectenv/bin/gunicorn –workers 3 –bind unix:myproject.sock -m 007 wsgi:app
├─46449 /home/sammy/myproject/myprojectenv/bin/python3 /home/sammy/myproject/myprojectenv/bin/gunicorn –workers 3 –bind unix:myproject.sock -m 007 wsgi:app
├─46450 /home/sammy/myproject/myprojectenv/bin/python3 /home/sammy/myproject/myprojectenv/bin/gunicorn –workers 3 –bind unix:myproject.sock -m 007 wsgi:app
└─46451 /home/sammy/myproject/myprojectenv/bin/python3 /home/sammy/myproject/myprojectenv/bin/gunicorn –workers 3 –bind unix:myproject.sock -m 007 wsgi:app
در صورت مشاهده هر گونه خطا ، حتما آنها را قبل از ادامه آموزش برطرف کنید.
مرحله 5 – پیکربندی Nginx به درخواستهای پروکسی
سرور برنامه Gunicorn ما باید اکنون به روز و در حال اجرا و منتظر درخواست هایی روی فایل سوکت در دیرکتوری پروژه باشد. بیایید Nginx را پیکربندی کنیم تا درخواست های وب را با استفاده از پروتکل Gunicorn به آن سوکت منتقل کنیم.
با ایجاد یک فایل پیکربندی بلوک جدید سرور در دیرکتوری sites-available Nginx شروع کنید. بیایید این پروژه را myproject بنامیم تا با بقیه راهنما مطابقت داشته باشد:
⦁ $ sudo nano /etc/nginx/sites-available/myproject
⦁
یک بلوک سرور باز کنید و به Nginx بگویید که به پورت پیش فرض 80 گوش کند. همچنین بیایید به آن اعلام کنیم که از این بلوک برای درخواست های نام دامنه سرور ما استفاده کند:
/etc/nginx/sites-available/myproject
server {
listen 80;
server_name your_domain www.your_domain;
}
سپس ، بیایید یک بلوک موقعیت مکانی اضافه کنیم که مطابق با هر درخواست باشد. در این بلوک ، فایل proxy_params را وارد خواهیم کرد که پارامترهای کلی پروکسی مورد نیاز برای تنظیم را مشخص می کند. سپس درخواستها را به سوکت تعریف شده با استفاده از بخشنامه proxy _pass ارسال خواهیم کرد:
/etc/nginx/sites-available/myproject
server {
listen 80;
server_name your_domain www.your_domain;
location / {
include proxy_params;
proxy_pass http://unix:/home/sammy/myproject/myproject.sock;
}
}
پس از اتمام فایل را ذخیره کنید و ببندید.
برای فعال کردن پیکربندی بلوک سرور Nginx که اخیراً ایجاد کرده اید ، فایل را به دیرکتوری sites-enabled پیوند دهید:
⦁ $ sudo ln -s /etc/nginx/sites-available/myproject /etc/nginx/sites-enabled
⦁
با قرارگیری فایل در آن دیرکتوری ، می توانیم با تایپ کردن دستور زیر خطاهای نحوی را آزمایش کنیم:
⦁ $ sudo nginx -t
⦁
اگر بدون نشان دادن مشکلی بازگشت ، فرایند Nginx را ریستارت کنید تا پیکربندی جدید را بخواند:
⦁ $ sudo systemctl restart nginx
⦁
در آخر ، اجازه دهید دوباره فایروال را تنظیم کنیم. دیگر نیازی به دسترسی از طریق پورت 5000 نداریم ، بنابراین می توانیم این قانون را حذف کنیم. سپس می توانیم به سرور Nginx دسترسی داشته باشیم:
⦁ $ sudo ufw delete allow 5000
⦁
⦁ $ sudo ufw allow ‘Nginx Full’
اکنون باید بتوانید در مرورگر وب خود به نام دامنه سرور خود بروید:
http: // your_domain
باید خروجی برنامه خود را مشاهده کنید:
اگر با خطایی مواجه شدید ، موارد زیر را بررسی کنید:
⦁ sudo less /var/log/nginx/error.log ورودهای مربوط به خطای Nginx را بررسی می کند.
⦁ sudo less /var/log/nginx/access.log ورودهای مربوط به دسترسی Nginx را بررسی می کند.
⦁ sudo journalctl -u nginx ورود های مربوط به فرآیند Nginx را بررسی می کند.
⦁ sudo journalctl -u myproject ورود های GUNICORN برنامه Flask شما را بررسی می کند.
مرحله 6 – امنیت بخشی به برنامه
برای اطمینان از ایمن ماندن ترافیک رو به سرور شما ، اجازه دهید یک گواهی SSL برای دامنه تان دریافت کنیم. روش های مختلفی برای این کار وجود دارد ، از جمله دریافت گواهینامه رایگان از Let’s Encrypt ، تولید یک گواهی خود امضا شده یا خرید از ارائه دهنده دیگر و پیکربندی Nginx برای استفاده از آن با دنبال کردن مراحل 2 تا 6 نحوه ایجاد یک گواهی SSL خود امضا شده برای Nginx در اوبونتو 20.04. بنابر صلاح دید ، گزینه ی اول را انتخاب میکنیم.
ابتدا بسته Certbot Nginx را نصب کنید:
⦁ $ sudo apt install python3-certbot-nginx
⦁
Certbot روشهای مختلفی برای به دست آوردن گواهینامه های SSL از طریق افزونه ها ارائه می دهد. افزونه Nginx از پیکربندی مجدد Nginx و لود مجدد در صورت لزوم ، مراقبت خواهد کرد. برای استفاده از این افزونه ، دستور زیر را تایپ کنید:
⦁ $ sudo certbot –nginx -d your_domain -d www.your_domain
⦁
این دستور certbot را با افزونه –nginx با استفاده از -d اجرا میکند تا نام هایی که می خواهیم گواهی برای آنها اعتبار داشته باشد ، مشخص شوند.
اگر اولین بار است که certbot را اجرا میکنید ، از شما خواسته می شود که آدرس ایمیل را وارد کنید و با شرایط سرویس موافقت کنید. بعد از انجام این کار ، certbot با سرور Let’s Encrypt ارتباط برقرار می کند ، سپس برای تأیید اینکه دامنه مورد نظر خود را کنترل می کنید ، یک چالش را اجرا کنید.
اگر موفقیت آمیز باشد ، certbot از شما می پرسد که می خواهید تنظیمات HTTPS خود را چگونه پیکربندی کنید.
Output
Please choose whether or not to redirect HTTP traffic to HTTPS, removing HTTP access.
——————————————————————————-
1: No redirect – Make no further changes to the webserver configuration.
2: Redirect – Make all requests redirect to secure HTTPS access. Choose this for
new sites, or if you’re confident your site works on HTTPS. You can undo this
change by editing your web server’s configuration.
——————————————————————————-
Select the appropriate number [1-2] then [enter] (press ‘c’ to cancel):
انتخاب خود را مشخص کنید و سپس ENTER بزنید. پیکربندی به روز خواهد شد ، و Nginx مجدد لود می شود تا تنظیمات جدید را انتخاب کند. certbot با پیغامی همراه خواهد بود که به شما می گوید روند موفقیت آمیز بوده و گواهی نامه های شما در کجا ذخیره شده است:
Output
IMPORTANT NOTES:
– Congratulations! Your certificate and chain have been saved at:
/etc/letsencrypt/live/your_domain/fullchain.pem
Your key file has been saved at:
/etc/letsencrypt/live/your_domain/privkey.pem
Your cert will expire on 2020-08-18. To obtain a new or tweaked
version of this certificate in the future, simply run certbot again
with the “certonly” option. To non-interactively renew *all* of
your certificates, run “certbot renew”
– Your account credentials have been saved in your Certbot
configuration directory at /etc/letsencrypt. You should make a
secure backup of this folder now. This configuration directory will
also contain certificates and private keys obtained by Certbot so
making regular backups of this folder is ideal.
– If you like Certbot, please consider supporting our work by:
Donating to ISRG / Let’s Encrypt: https://letsencrypt.org/donate
Donating to EFF: https://eff.org/donate-le
اگر دستورالعمل نصب Nginx را در پیش نیازها دنبال کردید ، دیگر نیازی به اجازه پروفایل HTTP نخواهید داشت:
⦁ $ sudo ufw delete allow ‘Nginx HTTP’
⦁
برای تأیید پیکربندی ، اجازه دهید یکبار دیگر با استفاده از https: // به دامنه خود برویم:
https: // your_domain
باید یک بار دیگر خروجی برنامه خود را همراه با نشانگر امنیتی مرورگر خود مشاهده کنید ، که باید نشانگر امنیت سایت باشد.
نتیجه
در این راهنما ، یک برنامه ساده Flask را در یک محیط مجازی Python ایجاد و ایمن کرده اید. یک نقطه ورود WSGI ایجاد کردید تا هر سرور برنامه WSGI قادر به استفاده از آن باشد و سپس سرور برنامه Gunicorn را برای ارائه این عملکرد پیکربندی نمودید. پس از آن ، یک فایل سرویس سیستمی ایجاد کردید تا سرور برنامه در زمان بوت به صورت خودکار راه اندازی شود. همچنین یک بلوک سرور Nginx ایجاد کردید که ترافیک کلاینت وب را به سرور برنامه منتقل می کند ، درخواست های خارجی را منتقل می کند و با Let’s Encrypt ، سرور شما را ایمن نماید.
Flask یک چارچوب بسیار ساده اما بسیار انعطاف پذیر به معنای ارائه برنامه ها با قابلیت های زیاد بدون محدودیت در ساختار و طراحی است. می توانید از خدمات پشته عمومی که در این راهنما تشریح شده است استفاده کنید تا بتوانید کاربردهای Flask را که طراحی کرده اید ارائه دهید.
نحوه ارائه برنامه های کاربردی فلاش با Gunicorn و Nginx در اوبونتو 20.04
مقدمه
در این راهنما یک برنامه Python را با استفاده از میکروفون Flask در Ubuntu 20.04 ایجاد خواهید کرد. بخش عمده این مقاله در مورد نحوه تنظیم سرور برنامه Gunicorn و نحوه راه اندازی برنامه و پیکربندی Nginx برای عمل به عنوان یک پروکسی معکوس جلویی خواهد بود.
پیش نیازها
قبل از شروع این راهنما ، باید این موارد را داشته باشید:
• سروری با اوبونتو 20.04 نصب شده و یک کاربر غیر ریشه با امتیازات sudo. برای راهنمایی ، راهنمای تنظیم اولیه سرور ما را دنبال کنید.
• Nginx نصب شده ، مراحل زیر 1 و 2 نحوه نصب Nginx در اوبونتو 20.04 را دنبال کنید.
• نام دامنه پیکربندی شده برای اشاره به سرور شما. می توانید یکی از آنها را در Namecheap خریداری کنید یا یکی از آنها را به صورت رایگان در Freenom دریافت کنید. با دنبال کردن مستندات مربوط به دامنه ها و DNS می توانید یاد بگیرید که چگونه دامنه ها را به vpsgol نشان دهید. حتماً سوابق DNS زیر را ایجاد کنید:
o یک ضبط با your_domain که به آدرس IP عمومی سرور شما نشان می دهد.
o ضبط با www.your_domain که به آدرس IP عمومی سرور شما نشان می دهد.
• آشنایی با مشخصات WSGI ، که سرور Gunicorn برای ارتباط با برنامه Flask شما استفاده خواهد کرد. این بحث WSGI را با جزئیات بیشتری پوشش می دهد.
مرحله 1 – نصب قطعات از مخازن اوبونتو
اولین قدم ما نصب تمام قطعات مورد نیاز از مخازن اوبونتو خواهد بود. این شامل پیپ ، مدیر بسته پایتون است که اجزای پایتون ما را مدیریت می کند. ما همچنین پرونده های توسعه پایتون را برای ساختن برخی از اجزای Gunicorn لازم دریافت خواهیم کرد.
ابتدا ، اجازه دهید شاخص بسته محلی را به روز کنیم و بسته هایی را نصب کنیم که به ما امکان می دهد محیط Python خود را بسازیم. این موارد شامل python3-pip ، همراه با چند بسته دیگر و ابزار توسعه لازم برای یک محیط برنامه نویسی قوی است:
با استفاده از این بسته ها ، به سمت ایجاد یک فضای مجازی برای پروژه خود برویم.
مرحله 2 – ایجاد یک محیط مجازی پایتون
در مرحله بعدی ، ما یک محیط مجازی تنظیم خواهیم کرد تا بتوانیم برنامه Flask خود را از سایر پرونده های Python روی سیستم جدا کنیم.
با نصب بسته python3-venv که ماژول venv را نصب خواهد کرد شروع کنید:
در مرحله بعد ، بیایید یک دایرکتوری والدین برای پروژه Flask تهیه کنیم. بعد از ایجاد آن وارد پوشه شوید:
یک محیط مجازی ایجاد کنید تا نیازهای پایتون پروژه Flask خود را با تایپ کردن ذخیره کنید:
با این کار یک کپی محلی از Python نصب می شود و به پوشه ای به نام myprojectenv درون فهرست پروژه شما می پیوندد.
قبل از نصب برنامه ها در محیط مجازی ، باید آن را فعال کنید. این کار را با تایپ کردن انجام دهید:
اعلان شما تغییر می کند و نشان می دهد که اکنون در محیط مجازی کار می کنید. چیزی شبیه به این خواهد بود: (myprojectenv) user @ host: ~ / myproject $.
مرحله 3 – تنظیم یک برنامه فلاسک
اکنون که در محیط مجازی خود قرار دارید ، می توانید Flask و Gunicorn را نصب کنید و در طراحی برنامه خود شروع کنید.
ابتدا بگذارید چرخ را با نمونه محلی پیپ نصب کنیم تا اطمینان حاصل شود که بسته های ما حتی در صورت وجود بایگانی چرخ های چرخی نصب نمی شوند:
توجه داشته باشید
صرفنظر از اینکه از کدام نسخه Python استفاده می کنید ، هنگامی که محیط مجازی فعال می شود ، باید از دستور pip استفاده کنید (نه pip3).
بعد ، اجازه دهید Flask و Gunicorn را نصب کنیم:
ایجاد یک برنامه نمونه
اکنون که Flask را در دسترس دارید ، می توانید یک برنامه ساده ایجاد کنید. فلاسک یک میکرو فریم ورک است. این شامل بسیاری از ابزارهایی نیست که ممکن است چهارچوبهای کامل تری داشته باشند ، و عمدتاً به عنوان ماژول وجود دارد که می توانید برای شروع برنامه های وب به شما کمک کنند تا بتوانید به پروژه های خود وارد شوید.
در حالی که ممکن است برنامه شما پیچیده تر باشد ، ما برنامه Flask خود را در یک پرونده واحد با نام myproject.py ایجاد خواهیم کرد:
کد برنامه در این پرونده زندگی می کند. این فلاسک را وارد می کند و یک شیء فلاسک را فوراً می کند. شما می توانید از این کار برای تعریف کارکردهایی استفاده کنید که باید هنگام درخواست یک مسیر خاص انجام شود:
این اساساً مشخص می کند که هنگام دستیابی به حوزه root ، چه محتوایی ارائه شود. پس از اتمام پرونده را ذخیره و بسته کنید.
اگر راهنمای اولیه تنظیم سرور را دنبال کردید ، باید فایروال UFW را فعال کنید. برای تست برنامه ، باید دسترسی به درگاه 5000 را داشته باشید:
اکنون می توانید برنامه Flask خود را با تایپ کردن تست کنید:
خروجی مانند موارد زیر را مشاهده خواهید کرد ، از جمله یک هشدار مفید که به شما یادآوری می کند از این تنظیم سرور در تولید استفاده نکنید:
به آدرس IP سرور خود مراجعه کنید و به دنبال آن: 5000 در مرورگر وب خود:
http: // your_server_ip: 5000
شما باید چیزی شبیه به این را ببینید:
پس از اتمام ، CTRL-C را در پنجره ترمینال خود بزنید تا سرور توسعه Flask متوقف شود.
ایجاد نقطه ورود WSGI
در مرحله بعدی ، بگذارید فایلی را ایجاد کنیم که به عنوان نقطه ورود برنامه ما باشد. این به سرور Gunicorn ما می گوید که چگونه با برنامه ارتباط برقرار کنید.
بیایید با پرونده wsgi.py تماس بگیریم:
در این پرونده ، اجازه دهید نمونه Flask را از برنامه ما وارد کنیم و سپس آن را اجرا کنیم:
پس از اتمام پرونده را ذخیره و بسته کنید.
مرحله 4 – پیکربندی Gunicorn
برنامه شما اکنون با یک نقطه ورود تأسیس نوشته شده است. ما میتوانیم
اکنون به پیکربندی Gunicorn بروید.
قبل از حرکت ، باید بررسی کنیم که Gunicorn می تواند به درستی برنامه را ارائه دهد.
ما می توانیم این کار را با ساده تر کردن نام ورودی خود انجام دهیم. این به عنوان نام ماژول ساخته شده است (منهای پسوند .py) ، به علاوه نام تماس گیرنده درون برنامه. در مورد ما ، این wsgi است: برنامه.
ما همچنین می خواهیم رابط و پورت را به هم متصل کنیم تا برنامه در یک رابط در دسترس عمومی شروع شود:
شما باید خروجی مانند موارد زیر را ببینید:
آدرس IP سرور خود را با بازدید کنید: 5000 بار دیگر در پایان در مرورگر وب خود اضافه کنید:
http: // your_server_ip: 5000
باید خروجی برنامه خود را مشاهده کنید:
وقتی تأیید کرد که عملکرد مناسب دارد ، CTRL-C را در پنجره ترمینال خود فشار دهید.
ما اکنون با محیط مجازی خود انجام داده ایم ، بنابراین می توانیم آن را غیرفعال کنیم:
هر دستور پایتون اکنون دوباره از محیط پایتون سیستم استفاده خواهد کرد.
در مرحله بعدی ، بیایید پرونده واحد خدمات سیستم شده را ایجاد کنیم. ایجاد یک فایل واحد سیستمی به سیستم اولیه Ubuntu اجازه می دهد تا هر زمان که سرور بوت شود ، Gunicorn را به طور خودکار شروع کرده و به برنامه Flask سرویس دهد.
برای شروع یک فایل واحد که در قسمت service استفاده می شود در فهرست / etc / systemd / system ایجاد کنید:
در داخل ، ما با بخش [Unit] شروع خواهیم کرد ، که برای مشخص کردن ابرداده و وابستگی ها استفاده می شود. بیایید شرح خدمات خود را در اینجا قرار دهیم و به سیستم init بگوییم که فقط پس از رسیدن به هدف شبکه ، این کار را شروع می کند:
بعد ، اجازه دهید بخش [خدمات] را باز کنیم. با این کار کاربر و گروهی را که می خواهیم تحت روند کار قرار بگیرند مشخص می کند. بیایید به طور منظم مالکیت حساب کاربری ما را از این فرآیند بدست آوریم زیرا این پرونده در اختیار همه پرونده های مربوطه است بیایید مالکیت گروه را به گروه داده های www نیز واگذار کنیم تا Nginx بتواند به راحتی با فرآیندهای Gunicorn ارتباط برقرار کند. به یاد داشته باشید که نام کاربری خود را در اینجا با نام کاربری خود جایگزین کنید:
در مرحله بعدی ، بگذارید فهرست کار را مشخص کنیم و متغیر محیطی PATH را تنظیم کنیم تا سیستم اولیه بداند که اجرایی این فرآیند در محیط مجازی ما قرار دارند. بیایید فرمان شروع سرویس را نیز مشخص کنیم. این دستور به شرح زیر است:
• 3 فرآیند کارگر را شروع کنید (اگرچه لازم است این کار را در صورت لزوم تنظیم کنید)
• به یک پرونده سوکت یونیکس ، myproject.sock ، در فهرست پروژه ما بسازید و به آن وصل شوید. ما یک مقدار umask 007 تنظیم می کنیم تا پرونده سوکت ایجاد شود و دسترسی به مالک و گروه را در حالیکه دسترسی دیگر را محدود می کند ، ایجاد کند.
• نام پرونده ورود WSGI را به همراه پایتون قابل تماس در آن پرونده مشخص کنید (wsgi: app)
Systemd مستلزم این است که ما مسیر کاملی را به اجرای Gunicorn ، که در محیط مجازی ما نصب شده است ، بدهیم.
به یاد داشته باشید که نام کاربری و مسیر پروژه را با اطلاعات شخصی خود جایگزین کنید:
در آخر ، بیایید یک بخش [نصب] اضافه کنیم. اگر سیستم را فعال کنیم که در بوت شروع شود ، این سیستم را به چه سیستم وصل می کند. ما می خواهیم با شروع به کار سیستم معمولی چند کاربره ، این سرویس شروع شود:
با این کار ، فایل سرویس سیستمهای ما کامل است. اکنون آن را ذخیره کنید و ببندید.
اکنون می توانیم سرویس Gunicorn را که ایجاد کردیم شروع کنیم و آن را فعال کنیم تا در بوت شروع شود:
بگذارید وضعیت را بررسی کنیم:
شما باید خروجی مانند این را مشاهده کنید:
در صورت مشاهده هر گونه خطا ، حتما آنها را قبل از ادامه آموزش برطرف کنید.
مرحله 5 – پیکربندی Nginx در درخواستهای پروکسی
اکنون سرور برنامه Gunicorn ما باید فعال و فعال باشد و منتظر درخواست های موجود در پرونده سوکت در دایرکتوری پروژه باشد. اکنون اجازه دهید Nginx را پیکربندی کنیم تا با انجام برخی اضافات کوچک در پرونده پیکربندی خود ، درخواست های وب را به آن سوکت منتقل کنیم.
با ایجاد یک فایل پیکربندی بلوک جدید سرور در فهرست موجود سایتهای Nginx شروع کنید. بیایید با این پروژه تماس بگیریم تا با بقیه راهنما مطابقت داشته باشد:
یک بلوک سرور باز کنید و به Nginx بگویید که به درگاه پیش فرض 80 گوش کند. بیایید به او نیز بگوییم که از این بلوک برای درخواست های نام دامنه سرور ما استفاده کند:
بعد ، بیایید یک بلوک موقعیت مکانی اضافه کنیم که مطابق با هر درخواست باشد. در این بلوک ، پرونده proxy_params را درج خواهیم کرد که پارامترهای عمومی پروکسی را که باید تنظیم شوند را مشخص می کند. سپس ما درخواست ها را به سوکت تعریف شده با استفاده از بخشنامه proxy_pass منتقل خواهیم کرد:
پس از اتمام پرونده را ذخیره و بسته کنید.
برای فعال کردن پیکربندی بلوک سرور Nginx که اخیراً ایجاد کرده اید ، پرونده را به فهرست فعال شده سایتها پیوند دهید:
با استفاده از پرونده موجود در آن فهرست ، می توانید خطاهای نحوی را آزمایش کنید:
اگر این بدون نشان دادن مشکلی برمی گردد ، فرایند Nginx را دوباره شروع کنید تا پیکربندی جدید را بخوانید:
در آخر ، اجازه دهید دوباره دیوار آتش را تنظیم کنیم. ما دیگر نیازی به دسترسی از طریق بندر 5000 نداریم ، بنابراین می توانیم این قانون را حذف کنیم. سپس می توانیم دسترسی کامل به سرور Nginx داشته باشیم:
اکنون باید بتوانید در مرورگر وب خود به نام دامنه سرور خود بروید:
http: // your_domain
باید خروجی برنامه خود را مشاهده کنید:
اگر با خطایی مواجه شدید ، موارد زیر را بررسی کنید:
• sudo کمتر /var/log/nginx/error.log: سیاهههای مربوط به خطای Nginx را بررسی می کند.
• sudo کمتر /var/log/nginx/access.log: سیاهههای مربوط به دسترسی Nginx را بررسی می کند.
• sudo journalctl -u nginx: گزارش های مربوط به فرآیند Nginx را بررسی می کند.
• sudo journalctl -u myproject: بررسی های مربوط به Gunicorn برنامه Flask شما را بررسی می کند.
مرحله ششم – امنیت برنامه
برای اطمینان از ایمن ماندن ترافیک به سرور شما ، اجازه دهید یک گواهی SSL برای دامنه شما بدست آوریم. روش های مختلفی برای این کار وجود دارد ، از جمله دریافت گواهینامه رایگان از Let Encrypt ، تولید یک گواهی خود امضا شده یا خرید یکی از ارائه دهنده دیگر و پیکربندی Nginx برای استفاده از آن با دنبال کردن مراحل 2 تا 6 نحوه ایجاد یک خود امضا. گواهی SSL برای Nginx در اوبونتو 20.04. ما به خاطر مصلحت ، با گزینه ی اول خواهیم رفت.
بسته Nginx Certbot را با کاربردی نصب کنید:
Certbot روشهای مختلفی برای به دست آوردن گواهینامه های SSL از طریق افزونه ها ارائه می دهد. افزونه Nginx برای تنظیم مجدد Nginx و بارگیری مجدد پیکربندی در صورت لزوم ، مراقبت خواهد کرد. برای استفاده از این افزونه ، موارد زیر را تایپ کنید:
این کار با افزونه –nginx با استفاده از -d برای مشخص کردن نام هایی که می خواهیم برای آنها اعتبار داشته باشد ، تأیید می شود.
اگر این اولین بار است که در حال اجرا کردن گواهی نامه است ، از شما خواسته می شود که آدرس ایمیل را وارد کنید و با شرایط خدمات موافقت کنید. بعد از انجام این کار ، certbot با سرور Letry Encrypt ارتباط برقرار می کند ، سپس برای تأیید اینکه دامنه مورد نظر خود را کنترل می کنید ، یک چالش را اجرا کنید.
اگر این موفقیت آمیز باشد ، certbot از شما می خواهد که چگونه می خواهید تنظیمات HTTPS خود را پیکربندی کنید:
انتخاب خود را انتخاب کنید و سپس وارد ENTER شوید. پیکربندی به روز خواهد شد ، و Nginx بارگیری می کند تا تنظیمات جدید را انتخاب کند. certbot با پیغامی همراه خواهد شد که به شما می گوید روند موفقیت آمیز بود و گواهی نامه های شما در کجا ذخیره شده است:
اگر دستورالعمل نصب Nginx را در پیش شرط ها دنبال کردید ، دیگر نیازی به کمک هزینه اضافی مشخصات HTTP نخواهید داشت:
برای تأیید پیکربندی ، با استفاده از https: // دوباره به دامنه خود بروید.
https: // your_domain
شما باید یک بار دیگر خروجی برنامه خود را همراه با نشانگر امنیتی مرورگر خود مشاهده کنید ، که باید نشانگر امنیت سایت باشد.
نتیجه
در این راهنما ، یک برنامه ساده Flask را در یک محیط مجازی Python ایجاد و امن کرده اید. شما یک نقطه ورود WSGI ایجاد کرده اید تا هر سرور برنامه WSGI قادر به استفاده از آن باشد و سپس سرور برنامه Gunicorn را برای ارائه این عملکرد پیکربندی کنید. پس از آن ، شما یک فایل خدمات سیستمی ایجاد کردید تا سرور برنامه به صورت خودکار راه اندازی شود. شما همچنین یک بلوک سرور Nginx ایجاد کرده اید که ترافیک سرویس دهنده وب را به سرور برنامه منتقل می کند ، درخواست های خارجی را منتقل می کند و با رمزگذاری Let’s Encrypt ، ترافیک را به سرور خود ایمن می کنید.
فلاسک یک چارچوب بسیار ساده اما بسیار انعطاف پذیر به معنای ارائه کاربردهای شما با قابلیت های بدون محدودیت در مورد ساختار و طراحی است. می توانید از خدمات پشته ای که در این راهنما تشریح شده است استفاده کنید تا بتوانید کاربردهای فلاسکی را که طراحی کرده اید ارائه دهید.
از این لینک ها زیر می توانید آمورش های بیشتری برای لینوکس پیدا کنید :
چگونه به Ubuntu 20.04 Focal Fossa ارتقا دهید
نحوه ایجاد نماها (Views) برای توسعه وب Django
نصب Mount NFS در اوبونتو 20.04
نحوه توسعه برنامه ها در Kubernetes با Okteto
نصب و پیکربندی Laravel با Nginx در اوبونتو 20.04
نحوه تنظیم Jupyter Notebook با پایتون در Ubuntu 20.04
نصب Jitsi Meet در Debian 10
نصب و پیکربندی Nextcloud در اوبونتو 20.04
نصب و پیکربندی Ansible در اوبونتو 20.04
مقدمه ای بر مدیریت پیکربندی با Ansible
نحوه نصب R روی اوبونتو 20.04
ارائه برنامه های Flask با uWSGI و Nginx در اوبونتو 18.04
نصب و پیکربندی Postfix در اوبونتو 20.04
ارائه برنامه های Flask با Gunicorn و Nginx اوبونتو 20
ایمن کردن Nginx با Let’s Encrypt در Ubuntu 20.04
تنظیم پلتفرم Cloud IDE کد سرور در اوبونتو 20
کسب یک گواهی اعتبار سنجی DNS با Acme-dns-certbot در اوبونتو 18.04
نصب و ایمن سازی Grafana در اوبونتو 20.04
نحوه نصب Git در Ubuntu 20.04
خرید vps – خرید سرور مجازی – خرید سرور – سرور هلند – فروش vps – سرور مجازی آمریکا – خریدvps – سرور مجازی هلند – فروش سرور مجازی – سرور آمریکا – vps – سرور مجازی انگلیس – سرور مجازی آلمان – سرور مجازی کانادا – خرید vps آمریکا – خرید وی پی اس – سرور – خرید سرور مجازی هلند – vps خرید – سرور مجازی فرانسه – سرور مجازی هلند – خرید vps آمریکا – خرید سرور مجازی ارزان هلند – vps – خرید vps هلند – خرید سرور مجازی آمریکا – خرید vps فرانسه – تست vps – سرور مجازی تست – سرور مجازی ویندوز – ارزانترین vps – خرید وی پی اس – vps ارزان –
نحوه استفاده از Traefik به عنوان پروکسی معکوس برای کانتینرهای Docker در Ubuntu 18.04